از خدا خواهيم توفيق ادب        بي ادب محروم گشت از لطف رب

بي ادب تنها نه خود را داشت بد              بلكه آتش در همه آفاق زد

 

 

چند چيز بر حائض حرام است : اول : عبادتهايي كه مانند نماز بايد با وضويا غسل يا تيمم بجا آورده شود، ولي بجا آوردن عبادتهايي  كه وضو و غسل و تيمم براي آنها لازم نيست ، مانند نماز ميت ، مانعي ندارد.

دوم : تمام چيزهايي كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد.

سوم : جماع كردن در فرج ، كه هم براي مردحرام است و هم براي زن ، اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود و مني هم بيرون نيايد، بلكه احتياطواجب آن است كه مقدار كمتر از ختنه گاه را هم داخل نكند. ودر دبر زن حائض وطي كردن ، كراهت شديده دارد.

جماع كردن در روزهايي هم كه حيض زن قطعي نيست ولي شرعا بايد براي خود حيض قرار دهد، حرام است . پس زني كه بيشتر از ده روز خون مي بيند و بايد به دستوري كه بعدا گفته مي شود روزهاي عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمي تواند در آن روزها با او نزديكي  كند.

اگر شماره روزهاي حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت اول آن ، با زن خود در قبل جماع كند، بنابر احتياط واجب بايد هيجده نخود طلا كفاره به فقير بدهد و اگر در قسمت دوم جماع كند، نه نخود و اگر در قسمت سوم جماع كند بايد چهار نخود و نيم بدهد. مثلا زني كه شش روز خون حيض مي بيند اگر شوهرش درشب يا روز اول و دوم با او جماع كند بايد هيجده نخود طلا بدهد و در شب ياروز سوم و چهارم نه نخود و در شب يا روز پنجم و ششم بايد چهار نخود و نيم بدهد. وطي در دبر زن حائض ، كفاره ندارد.

لازم نيست طلاي كفاره را از طلاي سكه دار بدهد، ولي اگر بخواهد قيمت آن را بدهد، بايد قيمت سكه دار بدهد. اگر قيمت طلا در وقتي كه جماع كرده با وقتي كه مي خواهد به فقير بدهد فرق كرده باشد، بايد قيمت وقتي را كه مي خواهد به فقير بدهد حساب كند.

اگر كسي هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض ، بازن خود جماع كند، بايد هر سه كفاره را كه  روي  هم سي و يك نخود و نيم مي شودبدهد.

اگر انسان بعد از آنكه در حال حيض جماع كرده و كفاره آن را داده دوباره جماع كند واجب است باز هم كفاره بدهد. اگر با زن حائض چند مرتبه جماع كند و در بين آن كفاره ندهد، احتياطواجب آن است كه براي هر جماع يك كفاره  بدهد.

اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده ، بايد فورا از او جدا شود. واگر جدا نشود، بنابر احتياط واجب بايد كفاره بدهد.

اگر مرد با زن حائض زنا كند يا با زن حائض نامحرمي به گمان اينكه عيال خود او است جماع نمايد، احتياطواجب آن است كه كفاره بدهد.

كسي كه نمي تواند كفاره بدهد، بهتر آن است كه صدقه اي به فقيربدهد. و اگر نمي تواند، بنابر احتياطواجب بايد استغفار كند، و هر وقت توانست بايد كفاره بدهد.

طلاق دادن زن درحال حيض ، به طوري كه در كتاب طلاق گفته مي شود، باطل است .اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاك شده ام ، بايد حرف او را قبول كرد.

اگر زن دربين نماز حائض شود، نماز او باطل است . اگر زن در بين نماز شك كند كه حائض شده يا نه ، نماز او صحيح است . ولي اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز حائض شده ،نمازي كه خوانده باطل است .بعد از آنكه زن از خون حيض پاك شد، واجب است براي نماز و عبادتهاي ديگري كه بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، غسل كند. و دستور آن مثل غسل جنابت است . ولي براي  نماز بايد پيش از غسل يا بعد از آن وضو هم بگيرد،و اگر پيش از غسل وضو بگيرد بهتر است .

بعد از آن كه زن از خون حيض ، پاك شد، اگر چه غسل نكرده باشد، طلاق اوصحيح است ، و شوهرش هم مي تواند با او جماع كند. ولي احتياط مستحب آن است كه پيش از غسل از جماع با او خودداري كند. اما كارهاي ديگري كه در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خطقرآن ، تا غسل نكند بر او حلال نمي شود.

اگر آب براي وضو و غسل كافي نباشد و به اندازه اي باشد كه بتواند ياغسل كند يا وضو بگيرد، بنابر احتياطواجب بايد غسل كند و بدل از وضو تيمم نمايد. و اگر فقطبراي وضو كافي  باشد و به اندازه غسل نباشد، بايد وضو بگيرد وعوض غسل تيمم نمايد. و اگر براي هيچ يك از آنها آب ندارد، بايد دو تيمم كند،يكي بدل از غسل و ديگري بدل از وضو. 

نمازهاي يوميه اي كه زن در حال حيض نخوانده ، قضا ندارد، ولي روزه هاي واجب را بايد قضا نمايد. هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازدحائض مي شود، بايد فورا نماز بخواند. اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز بگذرد و حائض شود، قضاي آن نماز بر او واجب است . ولي در تندخواندن و كند خواندن و چيزهاي  ديگر بايد ملاحظه حال خود را بكند، مثلا زني كه مسافرنيست اگر در اول ظهر نماز نخواند، قضاي آن در صورتي واجب مي شود كه به مقدارخواندن چهار ركعت نماز به دستوري كه گفته شد از اول ظهر بگذرد و حائض شود، وبراي كسي كه مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو ركعت كافي است . و نيز بايد ملاحظه تهيه شرايطي را كه دارا نيست بنمايد، پس اگر به مقدار فراهم آوردن آن مقدمات و خواندن يك نماز بگذرد و حائض شود قضا واجب است ، و گرنه واجب نيست .

اگر زن در آخر وقت نماز از خون پاك شود و به اندازه غسل و وضو و مقدمات ديگر نماز مانند تهيه كردن لباس يا آب كشيدن آن و خواندن يك ركعت نماز يا بيشتر از يك ركعت وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند بايد قضاي آن را بجا آورد.

اگر زن حائض به اندازه غسل و وضو وقت ندارد، ولي مي تواند باتيمم نماز را در وقت بخواند آن نماز بر او واجب نيست . اما اگر گذشته از تنگي وقت تكليفش تيمم است ، مثل آنكه آب برايش ضرر دارد، بايد تيمم كند و آن نمازرا بخواند.

اگر زن حائض بعداز پاك شدن شك كند كه براي نماز وقت دارد يا نه ، بايدنمازش را بخواند. اگر به خيال اين كه به اندازه تهيه مقدمات نماز و خواندن يك ركعت وقت ندارد نماز نخواند، و بعد بفهمد وقت داشته ، بايد قضاي آن نماز را بجا آورد.

مستحب است زن حائض در وقت نماز خود را از خون پاك نمايد و پنبه ودستمال را عوض كند و وضو بگيرد، و اگر نمي تواند وضو بگيرد تيمم نمايد و در جاي نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر و دعا و صلوات شود.

خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايي از بدن به حاشيه و ما بين خطهاي قرآن و نيز خضاب كردن به حنا و مانند آن

براي حائض مكروه است .